وقتي همسرمان درمراجعه به مشاور همراهي نمي كند، چه كاركنيم؟

سندرم فرهنگي «همه چيز داني ايراني» و «من خودم به همه مشاوره ‌مي‌دهم!!» به اضافه جّو برچسب‌زني در مراجعه به روانشناس، معمولا باعث مي‌شود تا افراد در مراجعه و همراهي با همسرشان در اين زمينه تمايلي نشان ندهند و حتي مقاومت كنند. از طرفي گاه در مراجعه به مشاور،رابطه مناسب بين درمانگر و مراجع به وجود نمي‌آيد كه بعضي اوقات ناشي از اختلال شخصيتي است كه دامن‌گير فرد است و گاه نيز ناشي ازرفتار غيرحرفه‌اي برخي از همكاران ماست.

در مواجهه با چنين مشكلي ما معمولا سه نوع رفتار را مي‌توانيم متصور شويم. يا اينكه با خشم از همسرمان بخواهيم كه با ما همراه شود كه طبيعي است در خواستمان اجابت نمي‌شود. حالت ديگر، موضع انفعال است؛ حالتي كه فرد در بيان خواسته‌اش جديت لازم را ندارد.

اگر بدانيم كه برخي از مشكلات رفتاري ما ريشه در ناآشنايي‌مان با مهارت‌هاي ارتباطي دارد وچنانچه ما با مراجعه به مشاور و درمانگر متخصص خودمان را اصلاح كنيم بخش بزرگي از اين مشكلات برطرف شدني است آنوقت با تغيير خودمان مي‌توانيم تغيير را در نحوه ارتباطمان نيز ببينيم. و قطعا طرف مقابلمان نيز متوجه اين تغييرخواهد شد.

پس لازم است سه گام را داشته باشيم.

گام اول پيشنهادي من اين است كه همسرمان را در جريان اين موضوع بگذاريم كه ما بر اساس علاقه به رابطه و شخص همسرمان، براي برطرف كردن مشكل به وجود آمده خيلي مشتاقيم و البته چاره را در اين مي‌دانيم كه نزد يك مشاور متخصص برويم.

در گام دوم همسر ما بعد از مشاهده تغيير ما و بهبود نسبي برخي از مشكلات، راغب و چه بسا كنجكاو مي‌شود براي اينكه ببيند چه اتفاقي براي ما در اين مدت مراجعه به مشاور افتاده كه برخي از رفتارهايمان تغيير كرده.

گام سوم اين است كه بتوانيم به طريقي كاملا جرات ورزانه به دور از خشم يا انفعال با جمله‌هاي نظير اين كه عزيزم! مهربانم! (ميم هاي مالكيت را هميشه جدي بگيريد) من خيلي دوست دارم در اين مراجعه‌هاي مكرر به مشاور همراهي تو را هم داشته باشم.

ضمن اينكه مشاور من هم براي سرعت بخشيدن به روند درماني‌ام خواسته تا شما هم ايشان را ببينيد تا بتوانيم با كمك هم مشكلمان را بر طرف كنيم .

دکتر یاسر هدایتی
مدرس دانشگاه، پژوهشگر فلسفه و روانشناسي، روان درمانگر
کانال تنظیم خانواده